از جملۀ براهین اثبات وجود خداوند، برهانی است که محقق اصفهانی (ره) بیان کرده است. این برهان، در میان اندیشمندان معاصر، طرفداران و منتقدان جدی داشته و در مجموع پنج تقریر، در سه محور کلی، برای آن بیان گردیده است: محور اول، مفهوم واجب الوجود از این جهت که مفهومی ذهنی است؛ محور دوم، مفهوم واجب الوجود از این جهت که از امری ورای خود حکایت می کند؛ و در نهایت، حقیقتِ واجب الوجود یا موجود بذاته در خارج. هر کدام از این تقریرها با اشکاله ایی مواجه شده است. خلط بین حمل اولی و شایع، مصادرۀ به مطلوب، خلط بین قضیۀ بتیه و غیر بتیه و نقض به شریک البارئ، اشکال های اصلی این برهان، در محورهای سه گانه هستند. در اثر پیش رو، اشکال های پیشگفته و نیز پاسخ های آنها مورد بررسی و داوری قرار گرفته اند و در نهایت اثبات می شود که این برهان در تمامی تقریرهای خود، مورد نقد بوده و در اثبات وجود خداوند ناکارآمد است.