امام، مصدر تشریع

نوع مقاله : علمی پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و عضو انجمن کلام اسلامی حوزه علمیه.

2 دانش آموخته سطح سه حوزه علمیه قم، مرکز تخصصی امامت، دانشجوی دکتری مذاهب کلامی و عضو انجمن کلام اسلامی حوزه علمیه.

چکیده

مقام ولایتِ امام در تشریع احکام، یکی از بحث‌انگیزترین مقوله‌هایی است که همواره مورد بحثِ اندیشمندان قرار گرفته است. بسیاری از صاحب‌نظرانِ امامیه، این مقام را برای پیامبر(ص) پذیرفته‌اند، اما از پذیرش آن برای امام خودداری کردند؛ اما طبق دلالت پاره‌ای از احادیث چنین به نظر می‌آید که ائمه اطهار(ع) نیز دارای ولایت در احکام شریعت بوده و در صورت نیاز می‌توانند حُکمی در دین بگنجانند. این ادله عبارتند از: اخبار تفویض، ادلۀ همتایی ائمه با پیامبر در تمامی مقامات و نیز ادله‌ای که از وقوع این مقام توسط امام حکایت دارند. نوشتار پیش‌رو با پیش‌فرض ولایتِ پیامبر(ص) بر تشریع احکام، در پی بررسی دلایل اثباتی این مقام برای امامان معصوم(ع) است.

کلیدواژه‌ها