معنا و ماهیت روح در قرآن از منظر تفسیر مناهج البیان

نوع مقاله : علمی پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد علوم حدیث و پژوهش گر مؤسسه معارف اهلبیت علیهم السلام

2 استادیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و عضو انجمن کلام اسلامی حوزه علمیه

چکیده

در نوزده آیه از آیات قرآن کریم، از «روح» و اوصاف آن سخن به میان آمده است. حقیقت و مصادیق روح، کیفیت ارتباط روح با انسان و فرشتگان، کارکرد‌ها و آثار و نیز تجرد و مادّیت روح از دیرباز در میان مفسران و متکلمان اسلامی مورد کنکاش بوده است. در دیدگاه رایج، روح در قرآن دارای مصادیق گوناگون، از جمله نفس ناطقۀ انسانی است؛ اما بر اساس دیدگاه آیت‌الله محمدباقر ملکی‌ میانجی(ره)، هیچ‌یک از این آیات بر نفس انسانی دلالت ندارند. این نظریه، تفسیر به روح‌القدس را وحدت‌بخش تمام آیات روح و استدلال به این آیات برای تجرد نفس را خالی از دلیل می‌داند. تبیین شأن علمی روح‌القدس، کیفیت ارتباط وجودی آن با حاملان این روح، و تحلیل جایگاه آن در نبوت و ولایت، تلاشی دیگر در این معناشناسی است. گذشته از مدلول ظاهری آیات، روایات اهل‌بیت(ع) مستند مهمّ این مفسر برای تفسیر روح به روح‌القدس است.

کلیدواژه‌ها