1
کارشناس ارشد مطالعات تاریخ تشیع دانشگاه ادیان و مذاهب.
2
عضو هیأت علمی جامعة المصطفی العالمیه.
چکیده
مسئلۀ صفات خداوند، رابطۀ ذات خداوند با صفاتش، حدوث و قدم صفات، تشبیه و تجسیم از مهم‌ترین و کهن‌ترین مباحث تاریخ کلام اسلامی است. نخستین نظریات در این باره در نیمۀ نخست قرن دوم و به طور خاص در حلقه‌های متکلمان امامی مطرح شده است. این نظریات را می‌توان به چهار دستۀ اصلی طبقه‌بندی کرد: نظر زرارة بن اعین و خاندان او که حادث شمردن برخی صفات فعل خداوند به وی نسبت داده شده؛ نظر مؤمن الطاق که علم را صفتی حادث می‌دانست؛ نظر هشام بن سالم که اهل تشبیه دانسته شده؛ نظر هشام بن حکم که متهم به تجسیم است. در این مقال، با بررسی هم‌زمانِ روایات موجود در منابع امامی و نیز گزارش‌های فرقه‌نگاران تلاش می‌کنیم گزاره‌های منسوب به این متکلمان امامیِ عصر امام صادق(ع) را در بافتار فکری و فرهنگی زمان خودش تحلیل کنیم. در نهایت می‌توان در روایات منقول از ائمه(ع)، روشنگری‌های آنان و تلاششان برای ارائۀ نظری منقح در این باره را دید.
موسوی‌خلخالی, سیداحسان, & صفری‌فروشانی, نعمت‌اله. (1394). متکلمان امامی عصر امام صادق علیه السلام و مسئلۀ صفات خداوند. فصلنامه تحقیقات کلامی, 3(10), 23-44.
MLA
سیداحسان موسوی‌خلخالی; نعمت‌اله صفری‌فروشانی. "متکلمان امامی عصر امام صادق علیه السلام و مسئلۀ صفات خداوند". فصلنامه تحقیقات کلامی, 3, 10, 1394, 23-44.
HARVARD
موسوی‌خلخالی, سیداحسان, صفری‌فروشانی, نعمت‌اله. (1394). 'متکلمان امامی عصر امام صادق علیه السلام و مسئلۀ صفات خداوند', فصلنامه تحقیقات کلامی, 3(10), pp. 23-44.
VANCOUVER
موسوی‌خلخالی, سیداحسان, صفری‌فروشانی, نعمت‌اله. متکلمان امامی عصر امام صادق علیه السلام و مسئلۀ صفات خداوند. فصلنامه تحقیقات کلامی, 1394; 3(10): 23-44.
)